نگاهی به تاریخ کانادا
بر اساس آنچه از علم تاریخ و باستان شناسی برمی آید قدمت کشور کانادا به ۲۶۵۰۰ سال پیش باز میگردد. تا هزاره ها تنها ساکنین این کشور برف و یخ, تنها اقوام بدوی و سرخپوستان بودند.
جان کابوت ایتالیایی, مارتین فروبیشر, ژاک کارتیر و ساموئل دو شامیلن فرانسوی اروپاییانی بودند که در خلال سال های ۱۴۹۷ تا ۱۶۰۳ میلادی هر کدام توانستند بخش هایی از نقاط ساحلی اقیانوس اطلس در کانادا را کشف کنند و اینگونه بود که گذار اروپاییان به این کشور پهناور افتاد.
تا پیش از آن کشور کانادا مامنی برای اقوام بدوی, سرخ پوستان و ساکنین اولیه آن بود. منطقه پورت رویال, شهر کبک و نیوفاندلند اولین مناطقی بودند که اروپایی های تازه وارد در آنجا ساکن شده و شروع به زندگی و ساخت و ساز کرده بودند.
کانادا اکنون به مستعمره دوست داشتنی انگلیس ها و فرانسوی ها تبدیل شده بود .فرانسوی ها بیشتر ساکن نواحی دره ای در کنار رودخانه سنت لارنت و استان کبک امروزی در شرق بودند در حالیکه انگلیس ها بیشتر ساکن نواحی جنوبی در همسایگی آمریکا.
در طول استعمار کانادا توسط اروپایی ها این کشور سال ها درگیر جنگ,نزاع و رقابت بین ساکنین بومی خود, فرانسوی ها, انگلیس ها و مردم همسایه جنوبی خود یعنی بومیان آمریکایی بر سر تصاحب قلمرو, قدرت و حق استفاده از منابع تحت اختیار دیگری بود.
از مهم ترین این جنگ ها چهار جنگ بین بومیان آمریکایی و فرانسوی در سال های ۱۶۸۹ تا ۱۷۶۳ بود که نهایتا منجر به پیروزی بریتانیا در جنگ های ۷ ساله (کانادا) و امضای تفاهم نامه پاریس در سال ۱۷۶۳ شد که بریتانیا توانست ذیل این تفاهم نامه کنترل تمام سرزمین آمریکای شمالی که تحت استعمار فرانسه در شرق رودخانه می سی سی پی بود را به دست بیاورد.
بعدها در سال ۱۷۷۴ فرانسوی ها توانستند لایحه کبک را به تصویب برسانند که در آن روی کار آمدن مذهب کاتولیک, قانون مدنی فرانسه, و به کار بردن زبان فرانسه برای این منطقه لحاظ شده بود.
چند سال پس از به استقلال رسیدن ایالات متحده آمریکا , در جنگ بین بریتانیا با این کشورهمسایه جنوبی در سال ۱۸۱۲ کانادا حکم مرز اصلی را داشت.
با پایان این جنگ بعد از مدتی از سال ۱۸۱۵ بود که سیل مهاجران از انگلیس, ایرلند و سایر کشور های اروپایی به سمت کانادا سرازیر شد و این رشد جمعیت بود که نهایتا موجب بسته شدن توافق نامه های صلح بلند مدتی بین دو همسایه جنوبی و شمالی قاره آمریکا شد.
سال ها بعد کانادا با احداث سه راه آهن از جمله راه آهن کانادا پسفیک مردم را به مهاجرت به مناطق دور افتاده تر جهت توسعه و رشد آن مناطق تشویق کرد و با گذشت زمان و مهاجرت افراد از طریق راه آهن, افزایش جمعیت این مناطق روز به روز بیشتر شد و این امر موجب رونق و توسعه سرزمین های دور افتاده تر در این کشور پهناور شمالی شد.
نهایتا کانادا در قرن نوزدهم و در سال ۱۸۶۷ توانست استقلال بیابد و از زیر طوق استعمار دو ابر قدرت اروپایی در آید. این کشور هم اکنون عضو کشورهای مشترک المنافع میباشد و کنفدراسیون کانادا زیر تشریفات سلطنت مشروطه مرتبط با پادشاهی متحده اداره میشود.
نام کانادا از واژه سرخپوستی Kanata می آید . کاناتا در زبان بومیان سرخپوست کانادا معروف به اقوام نخست, به معنی دهکده, سکونتگاه یا سرپناه بود.
زمانیکه در سال 1535 دریانورد فرانسوی ژاک کارتیر توانست بخش فرانسوی کانادای کنونی را کشف کند و برای اولین بار وارد خاک این کشور شود ساکنین بومی این منطقه که اکنون با نام شهر کبک شناخته میشود از این واژه استفاده کردند تا نشانی این محل را به ژاک کارتیر که مقصدش به سمت دهکده استاداکونا بود بدهند . کارتیر واژه کانادا را هم برای آن دهکده و هم کل منطقه ای که در آن زمان به آن دوناکونا می گفتند استفاده می کرد تا اینکه نهایتا در سال 1547 در نقشه ها نیز این کشور تازه کشف شده با عنوان کانادا ثبت شد.
بر طبق مصوبه کنفدراسیون کانادایی سال 1867 برابر با زمان استقلال کانادا , این کشور نام جدید و رسمی ایالات سلطنتی کانادا را برگزید و این نام را تا سال 1950 با خود یدک میکشید.
در حال حاضر طبق لایحه قانونی که در سال 1982 در کانادا به تصویب رسید تنها نام قانونی این کشور به هر دو زبان رسمی آن یعنی فرانسوی و انگلیسی, کانادا میباشد.
